تاریخچه ساندویچ در جهان

علی رغم همه افراط و تفریط دنیوی ، ساندویچ اثبات این است که در هسته اصلی ما ، مردم عمل گرا هستند. قبل از اینکه اصطلاح "ساندویچ" استفاده شود ، این غذای قابل حمل به سادگی "گوشت روی نان" نامیده می شد ، که صادقانه بگویم حلقه کاملا مشابه آن نیست. غذای گرم یا سرد ، خوش طعم یا شیرین ، غذای انگشتی یا پا مانند ، این غذای اصلی لایه لایه به این زودی ها از فهرست جهانی جهان خارج نمی شود. به افتخار روز ملی ساندویچ ، 3 نوامبر ، در اینجا نگاهی به چگونگی تاریخچه ساندویچ می اندازیم:

به هر شکلی که آن را برش بزنید ، یافتن اصل ساندویچ دشوار است. با این وجود چندین نفر در طول تاریخ باستان وجود دارند که یکی در دستان (و دهان) آنها دیده شده است. اولین بار هیلل بزرگ ، خاخام برجسته یهودی بود که در حدود قرن اول ، قبل از میلاد زندگی می کرد. اعتقاد بر این است که هیلل هنگامی که قانون طلایی را نمی ساخت ، مخلوطی از مغزهای خرد شده ، ادویه ها ، سیب و شراب (به نوعی) را بین دو ماتزو قرار داده است که باید با گیاهان تلخ خورده شوند. به نظر می رسد که او اولین شخصی بود که ساندویچی به نام او نامگذاری شد: معجون هیلل در مشاهده عید فصح چنان ریشه دوانده بود که این غذا به "ساندویچ هیلل" معروف شد.

تاریخچه ساندویچ هیلل

در قرون وسطی (بین قرن های 6 تا 16 میلادی) مردم نه از بشقاب ، بلکه از بلوک های نان کهنه معروف به سنگر استفاده می کردند. در میان غذاهای دیگر ، گوشت هایی با سس در بالای سنگرها انباشته می شدند و با انگشتان خورده می شدند. ترانچر به دلیل داشتن بافت غلیظ و جاذب ، آب اضافی را خیس می کند و اگر غذاخوری در پایان غذا هنوز گرسنه باشد ، خورده می شود. در غیر این صورت ، ترانشه را انداختند یا به فقرا دادند.

ساندویچ تا قرن هجدهم تبدیل به ساندویچ نشد. در میانه یک بازی قمار 24 ساعته ، داستان از این قرار است که ارل چهارم ساندویچ جان مونتاگو می خواست بدون وقفه ناهار بتواند شرط بندی را ادامه دهد. او قبلاً از مدیترانه بازدید کرده بود و در آنجا نان های پیتا و کاناپه های کوچک را که توسط یونانی ها و ترک ها سرو می شد ، مشاهده کرد. مونتاگو به یکی از دستیاران خود دستور داد وعده غذایی مشابهی را که می تواند با یک دست خورده شود ، برای او تهیه کند و این امکان را برای او فراهم می کند تا ولگردی و قیافه خود را ادامه دهد.

تاریخچه ساندویچ

گرچه Montagu از لحاظ فنی ساندویچ را اختراع نکرده است ، اما محبوبیت آن را محبوب می کند و - به نوعی - نام آن را می برد. در کتاب ساندویچ: یک تاریخچه جهانی ، نویسنده بی ویلسون می نویسد که مردم خیلی زود شروع به سفارش "همان ساندویچ" کردند که بعداً کوتاه شد و به سادگی "ساندویچ" را سفارش دادند.

پس چه کسی ساندویچ را به آمریکا وارد کرد؟ به احتمال زیاد این خانم انگلیسی الیزابت لزلی بود که در کتاب آشپزی کتاب راهنمای آشپزی در سال 1850 ، در شاخه های مختلف آن ، پیشنهاد * گاز دادن * به عنوان یک غذای اصلی ساندویچ ژامبون را تهیه کرده است. لسلی در دستورالعمل های خود می نویسد: ”مقداری برش نازک از نان را خیلی مرتب برش دهید ، کمی کره آنها را کره کنید. و اگر انتخاب کردید ، کمی خردل پخش کنید. مقداری ورقه بسیار نازک ژامبون آب پز سرد آماده کرده و یکی را بین دو برش نان قرار دهید. ممکن است آنها را رول کنید ، یا روی صفحات صاف بگذارید. هنگام شام یا ناهار از آنها استفاده می شود. "

تاریخچه ساندویچ الیزابت لزلی

الیزابت لزلی ، نویسنده کتاب آشپزی و طرفدار ساندویچ ژامبون منبع تصویر: پای انقلابی

لایه نهایی تاریخ ساندویچ به لطف اتو روهویدر از داونپورت ، آیووا است که در دهه 1920 دستگاه برش نان را اختراع کرد. اختراع Rohwedder زندگی را برای زنان خانه دار در سراسر جهان آسان کرد و در نهایت جمله "بزرگترین چیز از زمان برش دادن نان" را تخم ریزی کرد. حتی در این صورت ، 23 سال پس از اولین اقدام این جادوی جادویی ، کلود ویکارد ، مدیر غذای ایالات متحده ، فروش نان از قبل خرد شده را ممنوع کرد. ویكارد با استناد به كمبودهای زمان جنگ ، فكر كرد كه به بسته بندی بیش از حد نیاز دارد. این ممنوعیت مدت زیادی دوام نیاورد: این ممنوعیت سه ماه بعد برداشته شد. به طور رسمی ، این امر باید با بیش از حد ارزیابی ویکارد صرفه جویی شود که چنین ممنوعیتی ایجاد می کند ، اما در واقع احتمالاً این امر با اعتراض شدید مردم ارتباط داشت.

سریع به قرن 21 بروید. اکنون ساندویچ نام رسمی خود و نان از قبل برش خورده خود را دارد. همچنین دارای تجسم های بسیار عجیب و غریب - اگر نه کاملاً ناخوشایند  باشد.